Kwek Kwek naman ang dinner ko after sa trabaho ko, walang wala kasi talaga ako noong mga panahon na iyon, madalas nalilipasan din ng gutom, pag na swertehan pa, nilalakad ko pauwi pag na flat ang gulong ng bisikleta ko, di ko mapigilan minsan maluha pag nangyayari yun dahil sobrang pagod na sa trabaho, gutom pa, maglalakad pa ako pauwi habang hinihila ang bisikleta ko, minsan pa malakas ang ulan, sobrang hirap talaga, minsan di ko na maintindihan bakit ganun ang mga pinagdadaanan ko...
Tulad ng marami, naimbitahan lang ako sa isang seminar, seminar na akala ko computer networking ang pag-uusapan, sobrang duda ako at negative noong mga panahon na iyon dahil parang TOO GOOD to be TRUE ang mga pinag uusapan, kikita raw ng milyon milyon, magkakakotse, makakapagtravel, pwedeng mabibili ang mga bagay na gusto namin, 7 taon akong nakakasali ng mga iba't ibang seminar pero hindi talaga ako sumasali sa mga kumpanya nila, nagkataon lang talaga na nakita ko na maganda ang UNO at iba siya sa mga nasalihan ko, at bukas na ang isip ko na subukan ang opportunity, wala naman mawawala kung susubukan ko...
P200 lang ang pera ko noong na invite ako, wala akong pang simula, marami akong hinihiraman pero imibis pahiramin ako, discouragement lang ang inaabot ko sa kanila, pero hindi ako tumigil at nakagawa rin ako ng paraan...
P200 lang ang pera ko noong na invite ako, wala akong pang simula, marami akong hinihiraman pero imibis pahiramin ako, discouragement lang ang inaabot ko sa kanila, pero hindi ako tumigil at nakagawa rin ako ng paraan...
Noong nakasali na ako, excited ako masyado, pero karamihan sa mga iniimbitahan ko, ayaw sumali, tinatawanan ako, kinukutya ako bakit daw ako NAGPA-UTO, sumubok na rin daw sila ng mga Networking business, wala raw nangyari sa kanila, hindi raw sila yumaman, hindi raw sila nag kakotse, mahirap daw gawin, dapat daw magaling ako magsalita, at unaunahan lang daw... pero hindi ako nakinig sa mga negative, sa mga naging successful ako nakinig, nagpaturo, inaral ko ang sistema, bahalang hindi sila maniwala basta ako NANINIWALA AKO SA SARILI KO NA KIKITA TALAGA AKO..
Hanggang sa naranasan kong kumita ng
P5,000 isang buwan, umabot ng
P20,000 to P30,000 isang buwan,
nag resign ako sa trabaho ko at lalong lumaki ang income, hanggang sa kumita ako...
P71,000 in 3 weeks lang, hanggang sa hanggang sa naranasan ko na rin kumita
P100thou to P150thou/month pataas.
Natupad isa sa mga hiling ko,
ayaw ko na mag bike,
ayaw ko ng mag JEEP,
sawa na mag commute,
nang dahil sa UNO
nakabili po ako ng sarili kong kotse...
Sabi ng iba wala raw mangyayari sa akin sa UNO, niloloko lang daw ako ng mga nag invite sa akin, pero hindi ako nakinig sa mga NEGATIVE, hinataw ko talaga at nagka AWARDS ako din po ako.
EAGLES CLUB
ONE TEAM MEMBER
SPEAKERS BUREAU
MILLIONAIRES CLUB
TOP EARNER
and mga SPECIAL AWARDS.
Awarding of Millionaires Club in Araneta Colesium.
Sobrang saya ko ng maabot ko rin ang Millionaires Club and Top Earner award. Hindi ko makakalimutan ang araw na after ko nakuha ang award ko na Millionaires Club, 
niyakap ako ng papa ko sa Araneta at sinabi niya na ''I'M PROUD OF YOU SON, ITULOY MO YAN, YAYAMAN KA TALAGA!'', maigisi at simpleng salita na nagpatulo ng luha ko noong araw na iyon, dati kasi ayaw talaga ng father ko na mag UNO ako, pero sinunod ko ang gusto ko, sana yakapin ka rin ng magulang mo at matuwa sila pag na awardan ka na ng Millionaires Club, walang katumbas na salapi pag nangyari yun sa iyo.
Celebration namin dati para sa mga TOP EARNERS, buffet sa Manila Bay and konting party.
Hongkong Trip kasama ang mga Uplines and business partners, it's a DREAM COME TRUE na maka punta sa Disney and other places in HK, 3 days and 2 nights, 5 star hotel... Sobrang saya.
Pagbalik ko galing Hongkong, bumili ako ng Sportscar na Mazda Rx8, hindi siya common car sa pinas, isang pangarap nanaman ang nakuha ko ng dahil sa UNO, pag bili ko, sobrang saya ko, maganda ang loob, may TV, lakas ng sounds, ganda ng manibela, hindi gaya dati, manibela lang ng bisikleta ang hawak ko pupunta ako sa SM, naka bike, pawis galing sa init at sikat ng araw, mas ok na ngayon kasi naka kotse na rin ako, mamimili, kung RED ba ang dadalhin ko or YELLOW, amoy lemon, hindi na nababasa ng ulan, hindi na rin sumusulong sa baha, dati puro karinderia, ngayon nakakakain na rin sa mga mamahaling restaurant, sa mga hotel, sa mga resort, kung ano gusto ko kainin nakakain ko na, pag ayaw ko rin kumain sa restaurant, sa karinderya ako kumakain, sanay naman ako at walang pinagbago, dati pangarap ko maging piloto, di nagkatotoo, magiging pasahero pala nila ako sa eroplano, sobra na sa 56x na rin ako sakay ng sakay, napuntahan ko rin ang mga lugar na di ko pa narating dati, nakakapag kape kung saan nagkakape ang mga may kaya, kahit papaano alam ko na rin ang ibig sabihin ng salitang SHOPPING, dati puro lang kasi WINDOW SHOPPING, nabili ko lahat ng mga gadget na gusto ko na dati ko lang tinitingnan sa mga malls, dati iniisip ko paano ko mabibili yung mga iyon, ngayon hawak ko na sila lahat.
Pinagdasal ko lang talaga ito sa Panginoon, na makaahon kahit papaano, marami pa ako masyadong pangarap, marami pa akong gustong marating sa buhay, marami pa akong plano, pero sobrang nagpapasalamat ako kasi may nagbago sa buhay ko, sobra akong nagpasalamat sa Diyos, nakikita Niya lahat ng mga paghihirap natin sa buhay, basta huwag lang bibitaw sa Kanya at huwag tayo mawawalan ng pag-asa.
Alanganin ako na isulat ito dati, hindi ko ginawa ang blog na ito para mang inggit, o magyabang, dahil alam ko wala namang masama na ibahagi ito sa iba. Sana nakapagbigay ako ng kahit konting inspirasyon sa iyo, magtulungan tayo na makatulong sa iba, subukan mo ang negosyo namin, marami rin ang susuporta sa iyo dahil lahat kami nagtutulungan.
MAG MESSAGE KA LANG sa FACEBOOK ko, hihintayin po kita. salamat po. ;)
Allan Jay Rosal
